niektórzy z was mieli już ze mną doczynienia, znają mnie i mój charakter pisania. innych proszę o ocenę... Ostrzegam iż tekst jest dłuuuugi...
"Próba spisania"
Gdy wiek XX skończon wreszcie
A mnie już dziewietnastka idzie,
Tłamsząc się w swym własnym areszcie
I za tygodniem licząc tydzień,
Aby nie szczeznąć na kanapie
Za pióro chwytam się i papier.
Nie mam pojęcia co wyniknie:
Spowiedź, czy li też testament?
Czy duszę swoją tak wycisnę
Aby wycisnąć z niej atrament?
Aneczce drogiej pozostawiam
Wszystkie oporne nawrócenia
I szowinizmy którem gadał
I te, od których żem uciekał.
Niech Bóg Ci świeci nad duszyczką
Za to, że byłaś mi siostrzyczką.
Rodzina ma pierwszeństw, zatem
Do drugiej siostry kreślę słowa:
Choć tyle smutku w twoich oczach
Niech Cię nie boli o nic głowa
Madonną jesteś ze skrzypcami
Więc graj za nami grzesznikami.
Elu, cóż mogę Tobie ofiarować?
(wszak to co cenne nie jest moje)
Miejże klasyczną nadal duszę,
Wygrywaj zawsze swoją Troję
A gdy się znajdzie dobra chwila-
Pozdrowię od Ciebie Wergila.
Tobie pozwalam w moje imie
Macieju dwakroć sie zachłysnąć
Górami, niebem i igliwem,
I w jaki sposób chcesz stąd czmychnąć.
Chociaż nie pierwszy to zawołam
I ja przed Toba chylę czoła.
Sławku, Ty zechciej mi darować
Że nie zapiszę tu nic Tobie
Wszak nie chciałbym tego popsować
Ze jam Twój dłużnik i Twój złodziej
Nagrodzę Ci to tam na górzę
Ciesz się, że brak mnie, jak najdłużej.
Drogi Macieju, Hazar zwany
Do Ciebie tu kieruje słowy:
Takieśmy dziwy napłodzili
Takie teorie samym sobie
"Kłótnie rabinów" są obrazą
Dla nas, co mówim złotą frazą.
Kuba!- Blagierze nad blagiery-
Chciałem i do CIę kilka słówek
Lecz gdybym miał pozostać szczery
Od przekleństw zadrżałby ołówek
Tak żeś wykręcał zawsze kota
Że kpina to u Ciebie cnota.
Tu chyba skończe wyliczanie
Niechaj sie myśl swobodnie snuje
Ach! Jeszcze tylko jedno zdanie
Do pewnej persony tu skieruję:
Przemku zamieszczam twoje imię
Bo mam do Ciebie, ot sentyment.
Świat nosił mnie na swoim grzbiecie
Wiec swiatu czynie także zapis
Za to ze mnie tak mierzi, gniecie
Chociaz nie oddał by go za nic
(a tak konkretnie mały światek,
z moich najblizszych na dodatek)
(Tu zaraz pisze sprostowanie
Nim sie podniosą głosy wraże
Mianownik niech za biernik stanie
I jasno niech tłumacze fraze
Nie oddałbym światka małego,
A złość mam do zwykłego)
Śpuścizne światu pozostawie
Taka jaka mnie sam nasamprzod karmil
Brak wiary w cel wszelakich zbawien
z dobroci kpin korowód barwny
I to ze ciagle sobie przeczyc
To najwazniejszy cel czlowieczy
Tak wiec bluznierstwa co sie zowie
Czynione czasem w dobrej wierze
Co jest bluźnierstwem samym w sobie,
Wiec ktos wykrzyknie na mnie zwierze
bez czci i wiary! To być może-
Lecz odpuść mu najsłodszy Boże
Kieliszek wódki, szklankę piwa
Z dopiciem których mi sie zwlekało
Bo nogi zmiękły, droga krzywa
A prowadząca w samo piekło,
Co złem jest, a zło tak przyciąga
Że z flaszki znowu się pociąga.
A głowę miałem mocną wielce
I krzyków protest mnie nie zlęknie
Świadków piach skryje na kwaterce
A wiersz przekaże słowa piękne
Że byłem pijus znakomity
I tak sie właśnie tworzą mity.
I te swe wszystkie filozofie
zostawiam przyszłym pokoleniom
Może sie ktoś z nich prawdy dowie
I odda czas swój przemyśleniom
Ale zaznaczam, nie dla wszystkich
Nadają się te "złote myśli"
Są dla cynicznych Don Kichotów
I relatywnych platoników
Dla tych co lubią smak swych wzlotów
I spadek z cokołów pomników
Dla tych dla których wojna z ciałem
Jest wiecznym posto-karnawałem.
Głupoty tutaj nie zapisze
Bo tej jest zawsze dosyć wszędzie
I krzyk jej rwie mądrości ciszę
Więc zagłuszona wiecznie będzie
Więc że głupota wszechobecna
Mądrości tworzą sie królestwa.
Zaś kadyceusz niech podniesie
Ten co zrozumiał, że choć zartem
Zwycięstw zapewne nie odniesie
To próby siły jest to warte
I myśl zostawiam wam na wety:
Kto z błazna śmieje się, ten kretyn.
Wiersze zostawiam w waszych rękach
I z miejsca was zobowiązuje
Aby wydane były w księgach
I niech się sławne staną w tłumie
Kto ręką machnie niech pamięta
Wola zmarłego to rzecz święta.
Mógłbym wymieniać tak bez końca
Więc by sie nie zapomnieć w pieniu
Filozoficzne credo wtrącam
Że umiar przecież grunt wszystkiemu
Lecz nim ostatnią frazę złoże
Jeszcze tu takie strofy włożę.
Bóg mnie umieścił w czasu sferze
Do której nijak nie pasuję
Więc sie wyżywam na papierze
I kartka krzyczy to co czuje
Lecz czy Bóg tutaj czemuś winien?
Odpowiedz podam w takich słowach:
Czy żyłbym wcześniej, czy tez później
I tak bym nigdzie nie pasował.
Lecz to nie dowód mej wielkosci
A tylko złej przyswajalnosci.
Chyba mi się już kończyć nada
Nie wiem czy co napisze jeszcze
Głos marnym rymem dopowiada
Że chyba nie zostanę wieszczem
A skoro rządu dusz nie przejmę
Może już lepiej stąd odejdę
Lecz nie do końca sprawa prosta
Bo w duszy wciąż się coś kołacze
Zbyt słaba dłoń, by temu sprostać
I ostrzem tnąć żyłę przeznaczeń
Stwórce wyręczyć- ot tak z wdzięczności-
Za wszystkie ziemskie przyjemności
A skoro umysł niezbyt skory
Aby rozpaczy gesty szerzyć
Może wiec włozyc strój pokory
Albo na powrót w ludzi wierzyć.
Lecz z z kruchej wiary tej dostatku
Nikomu nie zapisze spadku
Tom co napisał choć niewiele
Niechaj posłuży za przestrogę
Niechaj pokornym będzie ciele
I lepszą niźli ja ma drogę.
Tutaj na razie kropke stawiam
Reszta zaś jest do dopisania
P.S.
Testament ten czy spowiadanie
Nazwijcie sobie to jak chcecie
Na nic sie nie zda, bo zmieniam zdanie
I pozostaje na tym świecie
Powód? Powodu nie wymienię
Bo trzeba mieć też coś dla siebie...
Pozdrawiam
- Jaslo.pl Forum
- Strefa czasowa UTC+02:00
- Usuń ciasteczka witryny
- Użytkownicy
- Zespół administracyjny