Dokładnie jak to luki666 napisał-Wyłączać, kiedy w zasadzie nie korzystamy, to nas uratuje od zbędnych kosztów za ogrzewanie.
Znajoma wynajmowała dwupokojowe mieszkanie w starym budownictwie, ze starymi kaloryferami, wyłączała na noc, w włączała tylko po przyjściu z pracy, czyli po 17.00 - za miesiąc, bo też rachunki miała prognozowane, koszt ogrzewania wyniósł ją trochę ponad 200 zł. Mieszkała sama, mogła trochę "pocierpieć" i nie mieć gorąca w mieszkaniu, bo upałów faktycznie tam nie było, to i zaoszczędziła.
Inna sprawa, gdy ma się np małe dziecko, lub starszą osobę w mieszkaniu, albo współlokatora, który nie chce marznąć

A ja swego czasu, malałam karteczki samoprzylepne na telefonie z hasłem.
Dziś nie bawię się w takie rzeczy, zresztą nie mam już możliwości.
Ale...jak to mówią: "Kto nie gra, ten nie wygrywa"

Zgadzam się co do kina. Jak już kiedyś pisałam w temacie o jasielskiej "Syrenie", mam ogromny sentyment do tego miejsca, właśnie między innymi za spokój, który opisała Dragoness. Poza tym ma ono jakiś klimat, może kojarzy mi się z dzieciństwem? W każdym razie, jeśli ktoś jest tak sentymentalny jak ja, to na pewno je polubi.
A jeśli nie to, Krosno nie jest tak daleko, nawet Rzeszów, jeśli naprawdę warto oglądnąć dany film, np. 3D.

Pamiętajmy, że zawsze można znaleźć pozytywne strony wszystkiego, jeśli się bardzo chce

Jeśli ktoś wybiera się na jakiekolwiek studia z myślą, aby przebrnąć bez żadnej nauki i najlepiej bez obecności na zajęciach przez 3 lub 2 lata, to polecam pozostanie na wykształceniu średnim.

Z perspektywy czasu uważam, że Jasło to bardzo przyjemne miasteczko, takie swojskie i przytulne. Nie jest aglomeracją, ale w tym tkwi jego urok.
Ma piękne okolice, czasem nawet sami mieszkańcy nie wiedzą jakie malowniczo położone są wsie nieopodal Jasła. Warto odwiedzić.
A jesienią...położenie naszego miasta jest idealne, bardzo kolorowe, dużo zieleni, która świetnie zmienia swoje barwy. Niedaleko do Bieszczad, które np. ja kocham szczególnie jesienią.
Myślę Autorko wątku, że spokojnie znajdziesz tu swoje miejsce. Powodzenia.

Aż mi mi się łezka zakręciła w oku, z tej tęsknoty. Podobno docenia się, dopiero jak się traci

stookropek i ktoooś- Czytanie ze zrozumieniem i wyciąganie wniosków z podawanych informacji to materiał przerabiany w podstawówce.
Mam trzy teorie na wasze wypowiedzi: 1.Albo nie chodziliście do szkoły i tego materiału nie przerabialiście, 2. Jesteście jedną i tą samą osobą ( z ciekawości sprawdzę IP) 3. Jesteście zaciekle broniących dyrektorki ośrodka, lub nią samą.

Chyba jasno podano informację, że PROKURATURA i ORGANY ŚCIGANIA dowiodły winę dyrektorowi Ośrodka. To, że nie wymierzono kary to błąd Kuratorium i Starostwa, ale jak mniemam teraz nadejdzie na to czas.
Według was PROKURATURA kłamie? Albo jest tak niekompetentna jak opisani w reportażu "pedagodzy" z Ośrodka i zmyśliła sobie zeznania?

Zaintrygował mnie w tym całym artykule tylko jeden komentarz, "przejeżdżającego przez nasze zadupie".

oth pisze:Pierwsze słyszę żeby kogoś pytali. Przeciwnie, w praktyce trzeba się napocić żeby wyrwać dziecko z religii, poczytaj sobie w necie jak to wygląda. I jakie bywaja konsekwencje. Całkiem katolicka dobrowolność.

Oth-Pamiętam jeszcze jak ja chodziłam do szkoły, a nie było to wieki temu, że na początku roku szkolnego nauczyciel (nie religii, ale wychowawca) rozdawał karteczki z treścią tego typu : "Wyrażam/Nie wyrażam zgody na uczestnictwo mojego dziecka ............... w lekcjach religii w roku szkolnym............." podpis rodziców i poniżej wzmianka o etyce, jeśli szkoła coś takiego organizowała, a powinna.

A to oznacza, ze rodzic ma pełne prawo, nawet jeśli wychowuje dziecko w duchu katolickim nie zgadzać się na zajęcia religii w szkole, bo np, tak jak w tym przypadku, nie odpowiadają mu częste wyjścia poza teren szkoły, które nie są zajęciami lekcyjnymi.

Przypomnę tylko, że uczęszczanie dziecka na religię w polskiej szkole jest dobrowolne, rodzic może nie wyrazić na te zajęcia zgody, zawsze jest pytany o opinie na początku roku szkolnego.
Nie wiem więc w czym problem?

Ja jako człowiek z zewnątrz, nie znający wcale sytuacji, a jeśli już jakiś jej zarys, to z opowiadania jednej ze stron nie powinnam się tutaj wypowiadać.
Jednak moja "choroba zawodowa" gdzieś się we mnie odzywa i chciałabym zapytać, dlaczego Twój mąż, jako syn, najbliższa osoba tej kobiety, nie podejmuje stosownych kroków, jeśli twierdzicie, że teściowa jest chora psychicznie. Nie prawdą jest, że "nie można nikogo zmusić do leczenia". Owszem nie można zmusić alkoholika, czy narkomana, ale osobę chorą umysłowo? Gdyby nie było to możliwe nie istniały by zakłady psychiatryczne, ani domy opieki nad takimi ludźmi, a my ginęlibyśmy z rąk różnego rodzaju szaleńców na ulicy ( to tylko obrazowe porównanie, nie mające na celu obrazę Twojej teściowej)
Jeszcze raz zaznaczę, że nie znam sytuacji, ale dziwi mnie fakt, że jesteście bezradni, jeśli według Twojej opinii ta kobieta powinna się leczyć.

A może literatura wprowadzająca w tak odległy i nieznany nam świat Islamu i obyczajów panujących w krajach arabskich?
Polecam:
- "Oddaj mi moje dzieci" Donya al-Nahi
- "Arabska żona" i "Arabska córka" - Tanya Valko
- "Zakazana żona" - Wermuth Verena
- "Zhańbiona" - Ahmed Saira
- "W niewoli algierskiego prawa" - Anna Brahimi
- "Mozaika" - Soheir Khashoggi
- "Arabska perła" - Gargash Maha
- "Arabska pieśń" - Aboulela Leila

i wiele, wiele innych z tego gatunku.

Nie można traktować słów małego dziecka tak dosłownie.
Mam na to swój własny przykład, gdy jako dziecko wychowałam się całkowicie w świecie dorosłych, nie miałam rodzeństwa, sporadyczny kontakt z rówieśnikami, najwięcej czasu spędzałam z babcią, do przedszkola nie chodziłam. Również miałam tzw. syndrom jedynaka, który objawia się miedzy innymi opowiadaniem wymyślonych historii, a w moim przypadku były to opowieści o grupie przyjaciół, których zawsze mi brakowało. Moi rodzice nie raz słuchali opowieści o wyczynach "moich znajomych", których tak naprawdę nie miałam; tak bujne i tak ciekawe, że dziś słysząc i nawet przypinając sobie co nieco, zastanawiam się skąd w umyśle małego dziecka rodzi się taka wyobraźnia.
Dorośli z mojego otoczenia nigdy nie zastanawiali się czy mam kontakt z zaświatami, po prostu wiedzieli, że ich dziecko przebywa w swoim osobistym świecie, który kiedyś w końcu opuści i przestanie opowiadać głupoty:)
Tak też się stało, gdy poszłam do zerówki. Kiedy dziecko Twoich znajomych pochłonie czas spędzany z innymi dziećmi, zacznie nabierać nowych doświadczeń w kontaktach z rówieśnikami na pewno i Zigi zniknie.

CZ_1910 pisze:hahahaha POlicyjne państwo!

Gdyby zniszczono twoje auto, nie mówiłbyś o policyjnym państwie. Wiesz w ogóle co to znaczy? Jeśli tak, "słuchamy", wypowiedz się

P.S.
I właśnie dlatego, że "Nigdy nie będziesz szedł sam" Policja, życzliwi ludzie, pomogą ci w dosięgnięciu sprawiedliwości, kiedy stanie ci się krzywda.

A ja zapytam: Czy ktoś z Was miał przyjemność uczestniczyć na ślubie, gdzie chórem był zespół góralski? U mnie w Kościele na Boże Narodzenie co rok podczas mszy pięknie śpiewali górale. Zastanawiałam się, czy nie było by to równie fajne przeżycie na ślubie? Ja np zawsze miałam ciarki gdy słyszałam góralski śpiew.

Najbardziej popularny jest zamex.
Ja jedynie oprawiałam tam pracę.Z tego co pamiętam zapłaciłam 15 zł za jeden egzemplarz pracy, która miała jakieś 80-kilka stron. 15 zł to miękka oprawa, 20 zł bodajże twarda.
Niech mnie ktoś poprawi, jeśli się pomyliłam.
Szybko, na miejscu, miła obsługa, polecam.


Rozklejenie pracy (gdy należy wprowadzić poprawki) to koszt 5 zł.