Jak być szczęśliwym?

[Architekt]

Może ktoś wie.
Powiecie?

[zielony87]

Szczęście to ideał świń

anegdota o de Gaulle’u. Gdy pewien dziennikarz zainteresował się, czy generał zmierza do szczęścia, ów zareagował: – Ma mnie pan chyba za idiotę! – To dla mnie puste pojęcie. Życie jest mozołem, a nie dążeniem do szczęścia.

Tu macie cały artykuł:
http://pamietnik-dda.blogspot.com/2007/ ... -ogia.html

Dążenie do szczęścia Należy unikać tego co bolesne,a szczęścia nie należy przedawkować,bo endorfiny,serotonina itd w nadmiarze też SZKODZĄ. Trupem jest ten kto wyrzeknie się całkowicie jedzenia i umrze z głodu,ale ten kto podąża za szczęściem w rozumieniu "nażreć się" szybko utyje... I tak jest też z całą resztą.

[Architekt]

Dlaczego akurat świń?
One mogą być? są szczęśliwe?

de Gaulle’u skoro stał się trupem to wnioskuję z tego co mówisz, że jednak przedawkował szczęście...
pewnie dla niego szczęściem okazał się ten mozoł

ale, ale co w momentach kiedy brakuje tego mozołu? co jest wtedy?

[Architekt]

Przypomnę się z pytaniami z tematu o PiS żeby Ci nie wyleciało z głowy...
Od czego zacząć zmianę świata i kto (kto to jest ten każdy) ma ją zacząć?

[zielony87]

Po co robić w nieskończoność coś czego nigdy nie zdoła się wykonać ... ?

Po to aby być a nie mieć. Po co iść nieskończoną drogą skoro nie widać końca - czyż nie ?
A może liczy się sama droga,może to co osiągamy będąc 100,1000, setki tysięcy kroków dalej jest tego warte
To jak ze zmienianiem świata o którym pisałem w innym dziale.Ideału nie osiągniemy.Ale jak w dowcipie:
Gdy matematyk twierdzi,że przesuwając krzesło o połowę drogi nigdy nie dotrzemy do jej końca fizyk powie,że w pewnym momencie znajdziemy się wystarczająco blisko

Dlaczego akurat świń?

Ponieważ to takie zwierzęce jest,dążyć do ostatecznego szczęścia rozumianego w kulturze masowej jako... "ostateczny orgazm" Hedonizm czy totalny Ascetyzm pozbawiają człowieka jego własnego "Ja" czy jak wolisz to określenie: "duszy".Im bardziej są one totalne tym bardziej totalnie...

de Gaulle’u skoro stał się trupem to wnioskuję z tego co mówisz, że jednak przedawkował szczęście...

Valar Morghulis.Ale czemu dziś Kompletnie nie na temat piszesz,widzę,że "rzucam perły między wieprze".Dość.
Aha - jeszcze to:

Od czego zacząć zmianę świata i kto (kto to jest ten każdy) ma ją zacząć?

Osiołkowi w żłoby dano,
W jeden owies, w drugi siano.
Uchem strzyże, głową kręci.
I to pachnie, i to nęci.
Od któregoż teraz zacznie,
Aby sobie podjeść smacznie?
Trudny wybór, trudna zgoda —
Chwyci siano, owsa szkoda.
Chwyci owies, żal mu siana.
I tak stoi aż do rana,
A od rana do wieczora;
Aż nareszcie przyszła pora,
Że oślina pośród jadła —
Z głodu padła.

Nie ważne od czego zacząć. Nie ważne kto ma zacząć na początek.A każdy znaczy każdy... Dla ciebie to po chińsku ?
全体人 lub 每个人

[Architekt]

Mam wrażenie jakbyś nie dysponował wiedzą o której piszesz. Dlatego muszę dopytywać ... wybacz...

Po to aby być a nie mieć.

być ... ale kim?
Mnie to nie wygląda na podróż drogą bo ta zawsze ma jakiś cel, dokądś wiedzie ale raczej jak przelewanie z pustego w próżne. Tak, można w takim wypadku być... ale sam sobie dokończ kim bo dla mnie nie ma to nijakiego sensu i przeczy znanym mi zasadom zdrowego rozsądku.

Ponieważ to takie zwierzęce jest,dążyć do ostatecznego szczęścia rozumianego w kulturze masowej jako... "ostateczny orgazm" Hedonizm czy totalny Ascetyzm pozbawiają człowieka jego własnego "Ja" czy jak wolisz to określenie: "duszy".Im bardziej są one totalne tym bardziej totalnie...

Nie wiem czy świnia dąży do ostatecznego szczęścia, nigdy się nad tym nie zastanawiałem a i na cele tej dyskusji uważam za zbędne.
Osobiście miałem cichą nadzieję, że oceniasz świnie z perspektywy traktowania ich przez ludzi ale trochę się rozczarowałem.
Uważasz, że trzeba być ale nie wiesz kim, wiesz jedynie że szczęścia to nie da więc pobudki jakimi się kierujesz też zostają mi nieznane. Zaczynam podejrzewać, że sam nie wiesz czego chcesz albo nie mówisz od siebie tylko sklejasz tekst z usłyszanych opinii posiłkując się co jakiś czas urozmaiceniami, które poza może barwą niczego istotnego nie wnoszą.

Wróćmy do JA. Jeszcze rano twierdziłeś że umysł to TY, potem miałeś problem z uczuciami, nie wyjaśniłeś tej sprawy a teraz lekko przechodzisz do JA = duszy już pomijam, że na przykładzie świń. Nie sądzisz że robi się chaotycznie? Ktoś coś z tego rozumie bo ja niewiele.
Jeżeli kwestionujesz to co ja napisałem to warto by zrobić to porządnie a nie dla samej zasady nie bo nie a potem `nie gadam z tobą`. To niepoważne.

Nie ważne od czego zacząć. Nie ważne kto ma zacząć na początek.A każdy znaczy każdy... Dla ciebie to po chińsku ?

Nie, nie nie zrozum mnie źle bo generalnie doceniam twoje starania i koncepcje.
Tylko nie rozumie jak to nieważne od czego, nie ważne kto? To żarty?
Pracowałeś kiedyś być może, albo byłeś w szkole w wojsku? Słyszałeś polecenie: macie wykonać daną rzecz ale nieważne kto i od czego zacząć?
Pomyśl z jakim politowaniem grupa oddelegowana do zadań popatrzyła by na ciebie. Wszyscy poszli by na piwo i z robotą zostałbyś sam. To chcesz mi powiedzieć, że gdyby Ciebie słuchano wszyscy zmarliby pośrodku jadła?

[zielony87]

być ... ale kim?

Bardziej sobą ? Człowiekiem ? Być wolnym od obsesyjnego dążenia za czymś bez zrozumienia całości ?
Nie ma 1 odpowiedzi.Na tym polega właśnie wolność. Na możliwości podejmowania decyzji.Dodajmy,że ta wolność też jest procesem nie stanem...

Mnie to nie wygląda na podróż drogą bo ta zawsze ma jakiś cel, dokądś wiedzie ale raczej jak przelewanie z pustego w próżne.

Nie bardziej niż cała reszta.Oczywiście możemy uznać jak Kohelet "Marność nad marnościami i wszystko marność",albo jednak zamiast narzekać wciąż szukać.Taka wędrówka nie ma z pewnością mniej sensu i zdrowego rozsądku jak życie dla samego życia i napchania sobie brzucha,albo inne dążenie do szczęścia. Idzie o to aby szukać a nie żeby znaleźć...

Pracowałeś kiedyś być może, albo byłeś w szkole w wojsku? Słyszałeś polecenie: macie wykonać daną rzecz ale nieważne kto i od czego zacząć?

Jak dla mnie to polecenie owszem w założeniach jest wręcz wkurzająco głupie,a brzmi jeszcze gorzej niż podajesz bo tu nie jest zdefiniowana ta dana rzecz. No ale właśnie chodzi o to by zamiast dyskusji kto,co,kiedy a potem kłótni pt "nie tak bo inaczej" itd robić nawet cokolwiek i jakkolwiek bo inaczej jesteśmy jak ten biedny osiołek... Tyle możliwości... i nic nie realizowane bo zastanawiamy się "co zrobić" zamiast zrobić.Spokojnie,zbiorowość też działa wg pewnych zasad i coś z tego będzie.Nie chaos lecz emergencja.

[Architekt]

Bardziej sobą ? Człowiekiem ? Być wolnym od obsesyjnego dążenia za czymś bez zrozumienia całości ?

Sobą czyli umysłem?
Być? czyli, że teraz nie jesteś? Być kim???
Dlaczego dążenia uznajesz za obsesyjne a przelewanie z pustego w próżne w nieskończoność nazywasz drogą?
To właśnie próbuję ogarnąć jako całość i zrozumieć.
Wolność nie jest stanem a procesem... ciekawe... procesem czego?
Sugerujesz, że w jakiś sposób jesteś zniewolony? Ciekawe... bo też przyszło mi to na myśl.

Oczywiście możemy uznać jak Kohelet "Marność nad marnościami i wszystko marność",albo jednak zamiast narzekać wciąż szukać.Taka wędrówka nie ma z pewnością mniej sensu i zdrowego rozsądku jak życie dla samego życia i napchania sobie brzucha,albo inne dążenie do szczęścia. Idzie o to aby szukać a nie żeby znaleźć...

Ale co mam szukać... przecież powiedziałeś, że szczęście nie istnieje?

Jak dla mnie to polecenie owszem w założeniach jest wręcz wkurzająco głupie,a brzmi jeszcze gorzej niż podajesz bo tu nie jest zdefiniowana ta dana rzecz. No ale właśnie chodzi o to by zamiast dyskusji kto,co,kiedy a potem kłótni pt "nie tak bo inaczej" itd robić nawet cokolwiek i jakkolwiek bo inaczej jesteśmy jak ten biedny osiołek... Tyle możliwości... i nic nie realizowane bo zastanawiamy się "co zrobić" zamiast zrobić.Spokojnie,zbiorowość też działa wg pewnych zasad i coś z tego będzie.Nie chaos lecz emergencja.

Nie rozumiem dlaczego głupota ma być wkurzająca ale to nieistotne.
Zadałem banalne pytania do twoich dobrowolnych twierdzeń. Twierdzisz, że trzeba naprawić świat, ale nie wiesz kto, nie wiesz od czego zacząć wiesz jedynie, że jak ten świat popełni błąd to społeczeństwo powinno go zabić (oczywiście Ty nie).
Zaczynam dostrzegać pewien dysonans w twoim rozumowaniu.
Jednocześnie lekko przychodzi ci wiedza z neurobiologii. Zaczynam wątpić czy potrafisz udzielić jakiejkolwiek sensownej odpowiedzi i chyba spytam kogo innego bo drepczemy w miejscu i przelewamy z pustego w próżne.

[Debilodejda]

Fajką pykaj. Odrzuć telewizję, zajmij się książkami. Żyj, nienawidź, kochaj, twórz. Nie porzucaj emocji. Opowiadaj nie mówiąc zbyt wiele. Śpiewaj i czuj muzykę. Dla Ciebie to kilka dźwięków, dla mnie to serce włożone w ich odegranie.
Graj pamiętając o możliwości zmianie masek - bądź sobą. Widzu!
To chamstwo zniknie, przeczekaj, czytaj, zadawaj pytania, a zobaczysz, że ono minie!
Bądź tu mądry przyjacielu.

[lol666]

Może ktoś wie.
Powiecie?

Zależy co jest dla kogoś "szczęściem" - ja wiem czym jest i powiem więcej - to uniwersalne - po prostu nie zastanawiaj się nad tym.

[grzybel]

Ponieważ to takie zwierzęce jest,dążyć do ostatecznego szczęścia rozumianego w kulturze masowej jako... "ostateczny orgazm" Hedonizm czy totalny Ascetyzm pozbawiają człowieka jego własnego "Ja" czy jak wolisz to określenie: "duszy".Im bardziej są one totalne tym bardziej totalnie...

Jeśli mówimy o hedonizmie zgodziłabym się. Dążenie przede wszystkim do przyjemności i rozkoszy jest jak najbardziej zwierzęce. Natomiast ascetyzm nie. No, co jest zwierzęcego w jakimś mieszkaniu sobie kapłana w jaskini i medytacje, wszak on zbliża się do doskonałości duchowej. Owszem odziera się ze swojego „ja” ale zbliża się bardziej do choroby psychicznej niż do zwierzęcia.

Zależy co jest dla kogoś "szczęściem" - ja wiem czym jest i powiem więcej - to uniwersalne - po prostu nie zastanawiaj się nad tym.

Większość rzeczy, które usiłuje świat sprzedać, opiera się na zapewnieniu, że: „kupując coś, darujesz sobie odrobinę szczęście”. No przecież każdy byłby szczęśliwszy mając lepszy/wygodniejszy samochód, większy telewizor, zmywarkę, wkrętarkę, a nawet ptasie mleczko, będziesz super szczęśliwy, gdy będziesz miał …to i to i to itd. A najlepszy przepis świata na szczęście to bzykanie, nie ważne gdzie (szatnia, toaleta, autobus, stadion), kiedy (min po poznaniu, godzinkę) z kim (kobieta czy mężczyzna). I tak mając już kupione małe ogniwa łańcuszka szczęścia w połączeniu z seks-fun dochodzi się do „totalnego orgazmu”… tak chętnie sprzedawanego i dostępnego niemal każdemu szczęścia.

Trzeba się zastanowić czy chodzi nam o szczęście chwilowe, wynikające z realizacji pragnień, namiętności, CZHĘCI upojenia czy trwałe dzięki akceptacji siebie, optymizmowi i wartościom, jakim kierujemy się w życiu. W pierwszym przypadku zaspokajać trzeba by wciąż i wciąż, bo przecież pragnienia człowieka są nieograniczone, a uczucie zadowolenia krótkotrwale .

[Architekt]

No chodzi mi o takie zwykłe poczucie szczęścia, które zawiera w sobie radość w każdej sytuacji i otoczeniu, spokój, cierpliwość, zrozumienie, miłość, mądrość itp.

Zależy co jest dla kogoś "szczęściem" - ja wiem czym jest i powiem więcej - to uniwersalne - po prostu nie zastanawiaj się nad tym.

ja też chyba wiem.... ale psssst, chcę poznać opinie innych...

No, co jest zwierzęcego w jakimś mieszkaniu sobie kapłana w jaskini i medytacje, wszak on zbliża się do doskonałości duchowej. Owszem odziera się ze swojego „ja” ale zbliża się bardziej do choroby psychicznej niż do zwierzęcia.

Do jakiej choroby psychicznej zbliża się i przede wszystkim dlaczego tak się dzieje?
Medytacja czy tam osamotnienie, cisza jest celem dlatego jest szaleństwem czy środkiem do celu czyli osiągnięcia spokoju, wewnętrznej ciszy i ostatecznie szczęścia?

Póki co mamy opinie:
1. Szczęścia nie ma (ale tę póki co odrzucam), zresztą twórca tej tezy chyba sam się zapętlił i wystraszył swojego oblicza
2. Szczęścia nie ma w świecie zewnętrznym (ciekawe)
3. Szczęścia szukać w drodze życia nie w celu (ciekawe ale mało dokładne)
4. Po prostu żyć (to najsensowniejsze ale... jak do tego dojść)

Póki co dziękuję za cenne rady i oczywiście pytanie do Grzybel, Persafona, Debilodajda - jesteście szczęśliwi? (T/N)

[grzybel]

Do jakiej choroby psychicznej zbliża się i przede wszystkim dlaczego tak się dzieje?
Medytacja czy tam osamotnienie, cisza jest celem dlatego jest szaleństwem czy środkiem do celu czyli osiągnięcia spokoju, wewnętrznej ciszy i ostatecznie szczęścia?

Wydaje mi się, że medytacja, cisza, osamotnienie (chwilowe) jako środek do osiągnięcia wewnętrznego pokoju są jak najbardziej potrzebne. Nie użyłabym słowa szaleństwo w sensie utraty zmysłów bądź absolutnie pozytywnego brakiemu ograniczeń. Szybciej chodzi mi o niewskazane, niechciane stany umysłowe. Skutki uboczne wyalienowania i ascetyzmu.

Obecnie używa się medytacje, jako metodę skierowaną przede wszystkim na radzenie sobie ze stresem czy negatywnymi emocjami. Jeśli jest to jedyny sposób radzenia sobie z nimi, prowadzi do potęgowania stanów skrajnie emocjonalnych i przez to może doprowadzić do uzależnienia, emocjonalnej niestabilności, wewnętrznego rozbicia. Mi raczej chodziło o długotrwałą medytację, połączoną z ascezą prowadzącą przez izolację społeczną, niekonfrontowanie poglądów z innymi, do wyłączenia się z życia społecznego i utraty poczucia rzeczywistości.

Zbliża się, ale nie osiąga. Sądzę, że próba sprecyzowania choroby mogłaby minąć się z póki co prawdą, więc zagłębie się jeszcze w różne symptomy, nim dam odpowiedź.

Tak jestem szczęśliwa (ogólnie i przeważnie). Choć czasem owy stan przysłaniają mi pewne katarakty – nieprawidłowe schematy myślenia, w niektórych sytuacjach oraz nieprawidłowe ustalanie priorytetów- następstwa pewnych zdarzeń z dzieciństwa.

[Architekt]

Wydaje mi się, że medytacja, cisza, osamotnienie (chwilowe) jako środek do osiągnięcia wewnętrznego pokoju są jak najbardziej potrzebne.

Pokrywa się to z moim poglądem na sprawę. A szaleństwa które wg mnie jest normą doszukiwałbym się bardziej w realiach naszego życia, może nie tych, które spotykamy na co dzień (wstawanie, kawa, odprowadzanie dziecka, praca itp) ale w ustawianiu wartości i celów na obecnym etapie cywilizacji. Bo to na pewno nie jest droga do szczęścia.

Mi raczej chodziło o długotrwałą medytację, połączoną z ascezą prowadzącą przez izolację społeczną, niekonfrontowanie poglądów z innymi, do wyłączenia się z życia społecznego i utraty poczucia rzeczywistości.

Nie miałem na myśli sytuacji skrajnych ale takich z zachowaniem rozsądku tzn. odpoczynek umysłu od hałasu naszej cywilizacji. Równie dobrze można codziennie sypać sobie do herbaty fervex i po miesiącu zejść (podobno).

Tak jestem szczęśliwa (ogólnie i przeważnie). Choć czasem owy stan przysłaniają mi pewne katarakty – nieprawidłowe schematy myślenia, w niektórych sytuacjach oraz nieprawidłowe ustalanie priorytetów- następstwa pewnych zdarzeń z dzieciństwa.

Zaimponowałaś mi tą wypowiedzią. Choć od tematu się trochę odsuwamy to też uważam, że moje pokolenie niesie ze sobą bagaż z dzieciństwa, który nałożyła na pokolenie moich rodziców 2-ga rewolucja przemysłowa, wydarcie z wiejskich chat i upakowanie w blokach, obłożenie nadmiarem pracy, zastępstwo wychowawcze przez przedszkola, szkołę, telewizję itp.
Uważam, że przy kształtowaniu prawidłowych postaw kolejnego pokolenia prawidłowe ustawienie zawalonych priorytetów jest punktem wyjścia.
Ale tak jak powiedział wcześniej lol666 myślenie w ustawianiu priorytetów prędzej czy później doprowadzi nas do momentu, w którym stwierdzimy, że tak naprawdę nie trzeba nad ty wszystkim wiele myśleć.

Mnie się podoba puenta "Sensu życia wg Monty Pythona"
"Bądź miły. Unikaj tłustych potraw. Przeczytaj czasem dobrą książkę. Dużo spaceruj. Żyj w pokoju i harmonii z ludźmi wszystkich wyznań i narodowości"
heh w teorii banalnie proste ale by by to zrozumieć chyba jednak trzeba swoje "przejść".

Wg mnie istotne podstawy do skierowania drogi w kierunku poczucia szczęścia to zaakceptowanie cierpienia/doświadczeń i nauczenie się nie oceniania innych i oczywiście nie narzucania innym swojej woli.

[grzybel]

Pokrywa się to z moim poglądem na sprawę. A szaleństwa które wg mnie jest normą doszukiwałbym się bardziej w realiach naszego życia, może nie tych, które spotykamy na co dzień (wstawanie, kawa, odprowadzanie dziecka, praca itp) ale w ustawianiu wartości i celów na obecnym etapie cywilizacji. Bo to na pewno nie jest droga do szczęścia.

Bo może obecny etap cywilizacji jest idealnym środowiskiem do rozwinięcia się szaleństwa, z jednej strony kuszący pewnym stylem życia, a z drugiej popychającym do tego. Stąd śmiałabym twierdzić, że dla niektórych życie jest czystym szaleństwem.

Nie miałem na myśli sytuacji skrajnych ale takich z zachowaniem rozsądku tzn. odpoczynek umysłu od hałasu naszej cywilizacji. Równie dobrze można codziennie sypać sobie do herbaty fervex i po miesiącu zejść (podobno).

Zielony87 poleciał po skrajnościach, więc moja odpowiedź też poszła w ten deseń.

lol666 ma racje. Nie chodzi mi o to by ustawiać wciąż priorytety i zastanawiać się co jest ważniejsze, zgadzam się, ze prowadzi to do większego mętliku niż było w zamierzeniu. Myślę również, ze słusznie napisałeś: „prawidłowe ustawienie zawalonych priorytetów jest punktem wyjścia”. Dlatego staram się nie kierować myśli w stronę ustawiania priorytetów, ale skupić na rozpoznawaniu kiedy postępuje nie współmiernie do sytuacji. Czyli trening by rzeczywiście energię skierować na wnioski, ewentualną poprawę działania i dalsze branie „byka za rogi” - życie.

Mój bagaż jest w ogóle nie podobny do przedstawionego, ale to i tak chyba nie ma większego znaczenia. Gdyż takie same zdarzenia mogą wywołać w jakiejś grupie dzieci różne emocje, reakcje, a przez indywidualność czy odmienną wrażliwość inaczej ukształtuje się charakter czy wartościowanie zamierzeń .

Btw a co Ci się konkretnie spodobało?